Η ψυχοδραματική πρακτική σε αντίθεση με άλλες μορφές θεραπείας οι οποίες στηρίζουν την ανάλυση της προσωπικότητας στην αφηγηματική παρουσίαση των προβλημάτων και των συγκρούσεων, έχει επιλέξει το πεδίο δράσης της καθημερινής ζωής ως πλαίσιο πραγμάτωσης των θεραπευτικών και αυτογνωσιακών της στόχων.

Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι ανθρωπολογικές συνάφειες, οι κοινωνιολογικοί συσχετισμοί στην έννοια της δράσης ως μία προέκταση της ψυχοδραματικής αντίληψης.

Στην διαδικασία της δράσης προβάλλει η σημαντική στιγμή κατά την οποία η απόφαση αναδύεται και ξεκαθαρίζει καλύτερα.

Με άλλα λόγια σχηματίζεται μια μορφή αντίληψης που έχει σχέση με την αυτογνωσία της συγκρουσιακής κατάστασης.